MUP OświęcimMałopolska Uczelnia Państwowa im. rotmistrza Witolda Pileckiego w Oświęcimiu1 marca- Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych

1 marca- Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych

Data utworzenia: 1 marca 2018r.

W panteonie polskich bohaterów narodowych znalazł się Patron naszej Uczelni- rotmistrz Witold Pilecki.
Zachęcamy do przyjrzenia się bliżej biografii tak niezwykłego człowieka.

Patron Uczelni
Witold Pilecki (1901-1948)

W panteonie polskich bohaterów narodowych rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu przypada miejsce szczególne. Ten wzór patrioty, wierności idei, heroizmu i niezłomności jest symbolem ofiary dwóch totalitaryzmów: nazistowskiego i sowieckiego oraz komunistycznego bezprawia. Ucieleśnia najwspanialsze cnoty Drugiej Rzeczypospolitej. Jego dewiza życiowa brzmiała Bóg – Honor – Ojczyzna: pozostał jej wierny do końca. Oblicze duchowe Witolda Pileckiego ukształtowało wojsko – większość jego życia to służba żołnierska, w niej widział swoje powołanie, traktował ją jako obowiązek wobec Ojczyzny. W 1918 r. w szeregach Samoobrony Wileńskiej walczył o wyzwolenie Wilna spod okupacji niemieckiej, a następnie bronił miasta przed bolszewikami. W 1920 roku wobec zagrożenia bolszewickiego zaciągnął się do wojska: walczył w obronie kresowych miast, m.in. Grodna. Jego kawaleryjski oddział bronił Warszawy, walczył m.in. pod Płockiem i Mławą.

W Drugiej Rzeczypospolitej W. Pilecki prowadził aktywne życie, administrował rodzinnym majątkiem, udzielał się społecznie, pisał wiersze, malował, lecz tęsknota za wojskiem sprawiała, ze corocznie brał udział w ćwiczeniach rezerwy. W 1926 r. otrzymał stopień podporucznika rezerwy.

Tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej Pilecki został zmobilizowany i podczas kampanii wrześniowej jako podporucznik dowodził szwadronem kawalerii ułanów. Po zakończeniu kampanii wrześniowej, w październiku 1939 r. przedostał się do Warszawy i współtworzył konspiracyjną organizację – Tajną Armię Polską, która następnie weszła w skład Związku Walki Zbrojnej, późniejszej Armii Krajowej. Latem 1940 r. Witold Pilecki, w uzgodnieniu ze swoimi przełożonymi, podjął się misji przedostania do obozu KL Auschwitz, by zbierać informacje o popełnianych tam zbrodniach. Dał się ująć podczas łapanki na Żoliborzu i w obozie pod przybranym nazwiskiem Tomasz Serafiński, otrzymał numer 4859. W KL Auschwitz obserwował bezmiar ludzkich tragedii, prześladowań, tortur. Zorganizował siatkę konspiracyjną oraz regularnie słał raporty do Komendy Głównej Armii Krajowej, dzięki którym świat dowiadywał się o okrucieństwach nazistów i ich polityce wobec podbitych państw i narodów. Po 947 dniach pobytu w obozie zdecydował się na ucieczkę, chcąc jako naoczny świadek przekazać prawdę o KL Auschwitz. Za swój bohaterski czyn został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii.

W okupowanej Warszawie W. Pilecki był niezwykle aktywny w konspiracji. Biorąc udział w Powstaniu Warszawskim dowodził „Redutą Witolda”, jedną z najdłużej bronionych rubieży powstańców. Po upadku powstania przez obozy w Ożarowie i Lamsdorf znalazł się w oflagu w Murnau, gdzie zastał Go koniec wojny. Z oflagu wyjechał do Włoch, do II Korpusu Polskiego, lecz w wyniku rozmów z gen. Władysławem Andersem zdecydował się na powrót do Polski. Miał za zadanie zorganizować siatkę konspiracyjną, której głównym celem było zbieranie informacji o sytuacji w Polsce.

Znalazł się w Warszawie 8 grudnia 1945 r. Dzięki umiejętnościom organizacyjnym udało Mu się stworzyć rozbudowaną siatkę współpracowników. Zbierał i przesyłał informacje o zniewoleniu Polski, działalności i terrorze sowieckiego NKWD i polskich urzędów bezpieczeństwa publicznego, o zwalczaniu podziemia niepodległościowego. 8 maja 1947 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Poddano Go okrutnemu śledztwu. W wyniku sfingowanego procesu został skazany na śmierć, a wyrok wykonano 25 maja 1948 r. Nie wiadomo, gdzie pochowano zwłoki bohatera.

W zniewolonej Polsce starano się z premedytacją wymazywać dobre imię i cześć rotmistrza Witolda Pileckiego. Dopiero po upadku systemu komunistycznego zaczęto przywracać pamięć o bohaterskim rotmistrzu. W 1990 r. zbrodniczy wyrok z 1948 r. anulowano, a w 1995 r. „ochotnik do Auschwitz” został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, zaś w 2006 r. Orderem Orła Białego.

PWSZ w Oświęcimiu – pierwsza polska uczelnia wyższa nazwana imieniem rtm. Witolda Pileckiego
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Oświęcimiu w grudniu 2010 roku przyjęła imię rotmistrza Witolda Pileckiego. Obok licznych szkół o profilu podstawowym i licealnym jest pierwszą wyższą uczelnią w Polsce, której patronem został „ochotnik do Auschwitz”. Jacek Pawłowicz, historyk z warszawskiego oddziału IPN skomentował to wydarzenie w następujący sposób: „Tym bardziej cieszy fakt, iż jako pierwsza przyjęła imię rotmistrza Pileckiego wyższa uczelnia właśnie z Oświęcimia. To miejsce szczególne, związane z dwuipółletnim pobytem Pana Rotmistrza w obozie KL Auschwitz, do którego poszedł na ochotnika. Należy pogratulować władzom uczelni i wszystkim osobom, dzięki staraniom których udało się ten pomysł zamienić w rzeczywistość”.

W szerokim gronie osób wspierających tę inicjatywę znaleźli się syn i córka rotmistrza – Andrzej Pilecki i Zofia Pilecka-Optułowicz, Posłowie Ziemi Oświęcimskiej, Starosta Oświęcimski, Prezydent Miasta, Dyrektor PMAB w Oświęcimiu, a także Samorząd Studentów PWSZ. Studenci w oświadczeniu popierającym ideę nazwania uczelni imieniem Witolda Pileckiego napisali, iż „w dobie XXI wieku należy położyć nacisk na wartości, które powinny tworzyć podstawę moralną każdego człowieka. (…) Nadanie imienia rtm. W. Pileckiego PWSZ w Oświęcimiu przyczyni się do rozsławienia postaci wybitnego patrioty, jakim był Witold Pilecki. (…) Stworzy możliwość do promowania ponadczasowych wartości, które powinny cechować osoby związane z naszą uczelnią, aby w ten sposób głosić żywą lekcję honoru”.

Warto przypomnieć, iż rok 2010, w którym Uczelni nadano imię „Ochotnika z Auschwitz” był obchodzony
w Oświęcimiu jako rok Rotmistrza Witolda Pileckiego.